BUNDOK

BUNDOK 

Umbok ng lupang hinubog ng Diyos

Sa ating paglapit ay napakatayog 

Tila higanteng bimbing sa pagtulog

Mga ulap sa taas sa kanya'y yumapos. 

Bundok na sa tayog, tila nagyayabang

Minsa'y sa dagat, tila nakalutang 

Laging nakabantay sa kalawakang ganap

Laging nahahagkan ng mga alapaap. 

Kaykinis niyang lupain, mga hayop nanahan

Ngunit sa malapitan ay kay daming bangin

Sa kanya ri'y umaagos kaylinis na batis

Batis na kay lamig, pinalamig ng hangin 

Bundok na sa kanya y may gintong nabubungkal

Ng taong di matutong sa kanya'y magmahal

Sadyang mapagbigay, bundok na may buhay

Kaya't dapat mahalin at paka-arugain.

Read More

ALAMAT NG BUNDOK MAKILING

ANG ALAMAT NG BUNDOK MAKILING 

Sa isang mataas na bundok ay may mag-asawang Bathala na naninirahan ang pangalan ay sina Dayang Makiling at Gat Panahon. May kaisa-isa silang anak na ubod ng ganda - si Maria. 

Kahit si Maria ay lsang Diyosa nakikihalubilo siya sa mga tao, tulad ng 

ama at ina. 

Ang mga tao ay nakakahingi ng tulong sa mga Bathala. 

Nasanay si Maria na magsuot ng damit ayon moda at ang mahahaba niyang buhok ay napapalamutian ng bulaklak. 

Kapag araw ng palengke si Marica ay kasama ng dalawa niyang alalay na nakikipagpalit ng kalakal sa mga tao. 

Isang araw sa palengke, ang isang maharlikang lalaki ay dumating. 

Nakabanggaang balikat ni Maria ito at nagkatinginan silang dalwa. Yumoko ang lalaki at humingi ng paumanhin kaalinsabay ay nagkakilala sila. 

Ang lalaki pala ay si Gat Dula. 

Mula ng araw na iyon ay lagi nang nag-aabang tuwing araw ng palcngke si Gat Dula ngunit lagi siyang bigo. 

Maraming araw ng palengke ang lumipas hanggang minsan ay nasilayan din ni Gat Dula ang magandang si Maria. 

Walang inaksayang sandali ang maharlikang lalaki at ka agad ay magalang niyang binati si Maria. Tinugon naman ito ni Maria ng isang matamis ng ngiti. 

Mula noon ay naging magkaibigan na sila na humantong sa pag-ibig. Nalimutan na ni Maria na isa siyang Diyosa na di dapat umibig sa tao. 

Nagalit ang mga magulang ni Maria Makiling ng matuklasan nila ang pakikipag-ibigan ng anak nila sa tao. 

Mula noon ay nanging bawal na kay Maria ang bumaba sa daigdig. 

Inalisan na siya ng kapangyarihan na mag anyong tao na labis na ikinalungkot ni Maria. Sa daigdig nama'y sobra din ang kalungkutan ni Gat Dula. Madalas na nakikita ni Gat Dula si Maria sa kaniyang pangitain ngunit ito'y biglang naglalahong parang bula. 

Biglang nilusob ng kalapit na kaharian, ang kaharian ni Gat Dula ngunit dahil sa marubdob na pag-iblg ni Gat Dula kay Maica na nagsilbing inspirasyon at nagwagi si Gat Dula sa digmaan.

Marami pang digmaan ang pinagwagian ni Gat Dula maliban sa pag-lbig niya kay Maria. 

Sa labis na kalungkutan. Si Gat Dlua ay nagkasakit na naging sanhi ng kanyang kamatayan. Lahat ng ito ay nakita ni Maria ngunit wala siyang magawa. 

Nang mamatay ang Ama at Ina i Marfa ang lahat ng kayamanan at kapangyarihan ay ipinagkaloob kay Maria. Dahil doon ay naipagpatuloy niya ang pagbibigay ng tulong sa kanyang nasaskupan. 

Ngunit dumating ang panahon. inabuso ng mga mamamayan ang kabaitan ni Maria. Ang mga gamit na hinihiram nila kay Maria ay di na isinosoli kaya't nagalit si Maria at ipinasya niya na baguhin ang lahat. 

Binago ni Maria ang lahat ng kautusan at batas. Naging bawal nang mamitas ng anomang gulay at prutas. Bawal ring manghuli ng hayop sa gubat at sinomang lumabag sa kautusan ay kaniyang pinarurusahan.

Ngayon ang bundok ng Makiling ay simbolo ng kapangyarihan at kagandahan ni Maria.

Read More

ALAMAT NG BUNDOK KANLAON

ALAMAT NG BUNDOK KANLAON 

Noong unang panahon, sa lalawigang Negros ay may napatanging baranggay no pinamumunuan ni Datu Ramilon. Napabantog ang datung ito dahil sa pambihirang katapangan at kabaitan. 

Nguni't higit sa lahat, ang sanhi ng kabantugan ng datung ito ay dahil sa kanyang napakagandang anak na si Kang. 

Maraming anak ng dugong maharlika ang nanunuyo sa marilag na anak ni Datu Ramilon. Ang mga ito ay maluwag sa loob namang tinatanggap ng mabait na datu. 

"Kung sino sa inyo ang mamarapatin ng aking anak ay hindi ako tumututol", ang malimit masabi ng datu sa mga talisuyo ng kanyang anak.

Nguni't ang magandang si Kang ay may kasintahan na, ang magiting na si Laon,-na anak ng isang raha sa karatig na baranggay.

Isang araw, ang magkasintahan ay nagtapat kay Datu Ramilon. "Si Laon po ang napili kong maging kapilas ng puso, kaya't ngayo'y hinihingi namin ang iyong kapahintulutan upang kami'y makasal". ani Kang. 

"Siya pong tunay, mahal na datu", patotoo ni Laon. 

"Kung gayo'y humanda kayo't sa pagbibilog ng buwan ay Ipakakasal ko kayo\ pasiya ni Datu Ramilon. 

Nagdaos ng isang pagdiriwang ang buong baranggay ni Datu Ramilon bilang pasalubong sa pag-iisang dibdib nina Kang at Laon. Ngunit nang pinagbubuklod na ang dalawa. isang tauhan ang humarap sa datu at nagsabing umaahon sa pampang ang isang pangkat ng mga kawal na pinamumunuan ni Datu Subanun ng Palawan. 

"Kung gayo'y pahandain ang mga kawal sa pagtatanggol utos ni datu. Alam niyang si Datu Subanun ay masugid na mangingibig ng kanyang anak.

Nagkalabanan. Dahil so dami ng mga kawal ni-Datu Subanun, ang mga kawal ni Datu Ramilon ay nagapi.

Nang mapatay na si Datu Ramilon at ang lahat ng kawal nito ay magkasamang tumakas si Kang at Laon upang humingi ng saklolo sa karatig baranggay. Ngunit tinugis sila ng mga kalabang kawal at nang abutan ay pinagsisibat nang walang patumangga. Magkayakap pa nang malugmok ang magkasintahan. 

Kinabukasan, sa pook na kinabuwalan ng nasawing magkasintahan ay may lumitaw na isang munting burol, at ito ay tumawag ng pansin sa mga kawal ni Datu Subanun. 

"Diyan nabuwal sina Kang at Laon!" bulalas ng isang kawal. Lumaki nang lumaki, hanggang sa maging bundok na malaki, na nang lumao'y tinawag na Bundok ng Kang at Laon. Nang matagalan na ito'y naging Kanlaon.

Read More

ALAMAT NG BUNDOK BANAHAW

ALAMAT NG BUNDOK BANAHAW 

Noong unang panahon marami na ang taong namumuhay sa malaking bundok na tinatawag ngayon na Banahaw. Noon ay wala pa itong pangalan. 

Sa nasabing lugar ay may mag-asawa na nakatira na may kaisa-isang anak. Sila ay sina Lukban at Bayabas at anak nila ay si Limbas. 

Tanyag si Limbas sa buong kapaligiran dahil sa angkin niyang liksi at lakas. Napakahusay niyang gumamit ng sibat kaya't mabilis niyang nahuhuli ang mga hayop Sa paligid. 

Sa pagkakilala ng mga tao ay isang bayani si Limbas ngunit pitong araw nilang hindi nasilayan ang anino man ni Limbas. 

Lungkot at balisa ang nadama ng buong paligid. Nang ika-walong araw ay biglang dumating si Limbas na may dalang masasarap na pagkain at damit na marikit. Sa buong buhay nila ay hindi pa sila nagkamit ng ganoon kaya't buong galak nilang inalam kung saan nanggaling ang mga yaon. 

Sabi ni Limbas ay,"Dinala ako ng isang ginoo na mahaba ang balbas sa tultok ng bundok. Doon ay puti lahat ang balahibo ng hayop maging manok at usa. Pinasakay nila ako sa karwaheng hinihila ng dalawang puting kabayo at inikot namin ang buong Luzon,ang damit at pagkain ay regalo niya sa atin, may bilin siya sa akin na magmano muna ako bago ko ibigay ang regalo sa inyo." Dagdag pa ni Limbas. 

Nasundan pa ng maraming ulit ang pagkawala at pagbalik ni Limbas ngunit ng minsan bumalik si Limbas ay buong galak niyang ibinalita na,"Napakahalaga ng dala ko ngayon, napakalaking kayamanan itong dala ko pagkat ito ay mga bolang ginto." Sabay abot sa kanyang ina. Dahil sa sobrang galak ay nakalimutan niyang magmano at laking gulat ni Limbas ng buksan ang balutan na hindi bolang ginto ang laman kundi bunga ng anahaw. 

Sa tinding gulat ay napasigaw si Limbas ng "BA ANAHAW! BA ANAHAW! BA ANAHAW!"

Mula noonang bundok ay tinawag na Banahaw at ang bayan rig Lukban at Tayabas ay buhat sa pangalan ng Ama at · Ina ni Limbas na Lukban at Bayabas. 

Read More