ANG UWAK AT ANG LOBO
Isang munting ibon ang inagawan ng uwak ng pagkain at pagkatapos ay pumunta sa isang lugar kung saan niya kakainin ang naagaw niya nang walang gagambala sa kanya.
Akma na niyang kakanin ang pagkain ng may biglang bumati sa kanya sa ilalim ng puno na ang sabi. "Napakaganda mo talaga uwak, ang ningning ng iyong mga mata. Bilang pagsang-ayon ay kumurap-kurap ng uwak ang kanyang mga mata.
"Ang ganda ng balahibo mo, higit siguro kung nakabuka ang iyong mga pakpak" Anupa't laging sinusunod ng uwak ang bawat sinasabi ng lobo. Dagdag ng lobo ay sinabing. "Maganda rin siguro ang iyong tinig." Biglang nagsalita ang uwak, upang ipagmapuri ang tinig niya kaya't nahulog ang pagkain na nasa kanyang tuka.
Sinalo at kinain agad ng lobo ang pagkain at pahalakhak na sinabing napaglalangan lang kita.
Malungkot na lamang na tinanaw ang lobo na nanloko sa kanya.
Ang Gintong Aral:
1. Hindi mo dapat asahan ang papuri ng kaaway.
2. Ang ayaw mong mangyari sa iyo, huwag mong gawin sa kapwa mo.