SAKIM NA ASO
Minsan isang sakim na aso ang nakaamoy ng masarap na pagkain. Sinundan niya kung saan nanggagaling ang amoy. Hanggang nalaman niyang buhat ito sa karne na dala-dala ng isang tuta.
Tinakot ng aso ang tuta kaya't nabitawan nito ang pagkain. Agad na sinakmal ng aso ang karne at tumakbo na ito pauwi sa takot na maagaw pa ito sa kanya ng malaking aso.
Isang tulay ang tinawid ng aso. Nang mapatingin ito sa baba ay nakakita ito ng isang aso na may dala ring pagkain. "Mukhang mahinang aso! Kaya ko ring takutin ito upang makuha ko rin ang pagkain niya!" ang sabi ng sakim na aso sa sarili.
At tinahulan nga ng aso ang nasa ibaba ng tulay, na nagging dahilan upang mahulog ang karne na nasa bibig riiya. Bumagsak ang karne sa tubig, at noon lamang nalaman ng sakim na aso na sarili pala niyang repleksyon ang nakita niya sa ibaba ng tulay.
At ang karne ay lumubog na sa tubig. Umuwing nagsisisi ang aso.
Ang Gintong Aral:
1. Ang sinumang sakim at ganid ay lalo lamanq nawawalan sa dakong huli.